collective

(nederlands onderaan)

Elisa: Hi Vera, Dieuwke,

5 months have passed since we met and lived together for a month in Apeldoorn. Or has it been 6 months? I think it is a good time to try to remember what it was to be able to share with the other people. Just like when we invited different people from the neighbourhood, friends or colleagues, every Monday. Now we can think back to the project and share throug this conversation.

But so, Dieuwke, I got an email from you about a year ago, which was aimed at almost all artEZ students

Vera: And I got one through Malou. You immediately stimulated me. “… I will live, work, read, philosophize, eat, discuss, make art in this house with the people who participate (3 or 4 in total).” Making and philosophizing from life was exactly what I needed.
During the project I thought it was fantastic that it was also possible, by putting together an intention and making space, a lot of material emerged from our lives to continue with. I am still amazed at how exciting I found this way of working and how meaningful this way of life is. By assigning meaning to the small things, capturing, making connections, collecting and building stones, without knowing where it is going. I am very excited about this!

Dieuwke: One thing I noticed and remembered is that I want to let go of that there must be a meaning, or something the maker wants to tell. That was something we wanted to exclude in our presentation, we did not want an umbrella meaning but instead that people started to experience our art of living and so made their own art of living. I am therefore more interested in what something does or how something works, then in what something means.

Elisa: “More interested in what something does than what something means.” During our stay in the house we gave voices to different characters (conceptual personae). They came from conversations we had or read. As characters they were in motion, alive. They did. What they say had meaning, but it was dynamic, they contradict each other. We were some of those characters, but by not seeing them as a fixed identity we can shift, use the different roles in a positive way. If at a time you were the spider, who lived in the heart of the house and felt the wires through the house, pulling things at you, holding them, controlling them? then what were you early in the morning, something else. Every morning when I sat at the top of the stairs, while you were still asleep

(nederlands)

Elisa: Hoi Vera, Dieuwke,

er zijn nu al 5 maanden voorbij sinds we elkaar ontmoeten en een maand lang samen hebben gewoond in Apeldoorn. Of zijn het al 6 maanden? Ik vind het wel een goed moment om te proberen herinneren hoe het allemaal zat om zo meteen ook met de ander te kunnen delen. Net als toen we daar elke maandag verschillende mensen van de buurt, vrienden of collega’s, hebben uitgenodigd. Nu kunnen we aan het project terug denken en delen vanuit dit gesprek

Maar dus, Dieuwke, ik kreeg een mail van jou ongeveer een jaar geleden, die gericht was naar bijna alle studenten van artEZ

Vera: En ik kreeg er een via Malou. Je prikkelde me meteen. “….ga ik met de mensen die meedoen (in totaal 3 of 4) in dit huis wonen, werken, lezen, filosoferen, eten, discussiëren, kunst maken.” Maken en filosoferen vanuit leven was precies waar ik behoefte aan had.
Gedurende het project vond ik het fantastisch dat het ook kon, door samen een intentie te zetten en ruimte te maken, kwam er vanuit ons leven veel materiaal voort om mee verder te gaan. Ik ben nog steeds verbaasd hoe prikkelend ik deze manier van werken vond en hoe betekenisvol deze manier van leven is. Door betekenis toe te kennen aan de kleine dingen, vast te leggen, verbindingen te maken, stenen te verzamelen en te bouwen, zonder dat je weet waar het naar toe gaat. Ik ben hier heel enthousiast over!

Dieuwke: Één ding dat mij opviel en is bijgebleven is dat ik wil loslaten dat er
een betekenis moet zijn, of iets dat de maker wil vertellen. Dat was iets wat we
wilden uitsluiten in onze presentatie, we wilden zelf geen overkoepelende
betekenis aanreiken maar meer dat mensen onze levenskunst gingen beleven en
zo hun eigen levenskunst maakten. Ik ben dan ook meer geïnteresseerd in wat
iets doet of hoe iets werkt, dan in wat iets betekent.

Elisa: ‘Meer geintereseert in wat iets doet dan wat iets betekend’. Tijdens ons verblijf in het huis hebben we stemmen gegeven aan verschillende karakters(conceptual personae). Wat zij zijden kwam van gesprekken die wij hadden gehad of die we hadden gelezen. Als karakters waren zij in beweging, in leven. Ze deeden. Wat ze zeggen had wel betekenis, maar het was dynamiek, ze spreken elkaar tegen. Wij waren sommige van die karakters, maar door ze niet te zien als een vaste identiteit kunnen we shiften, de verschillende rollen op ene positieve manier gebruiken. Als jij op een moment de spin was, die in het hart van het huis woonde en voelde aan de draadjes door het huis heen, dingen naar je toe trekken, vast houden, controleren? dan was je vroeg s’ochtend, iets anders. Elke ochtend als ik boven aan de trap zat, toen jullie nog sliepen