het huis
2018 in apeldoorn

Hallo studenten!

Ik ben Dieuwke Slump en in september begin ik aan mijn laatste jaar van de opleiding Theater Docent hier aan ArtEZ. In dat jaar maak ik ook een afstudeervoorstelling, en daarvoor ben ik op zoek naar mede-kunststudenten!



Ik ben al jarenlang gefascineerd door het werk van Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir, en door hun leven samen. Ik heb boeken, toneelstukken en brieven verzameld, geschreven door deze twee filosofen, soms tot elkaar gericht, soms tot anderen.



Samen met ongeveer 4 of 5 studenten uit andere disciplines wil ik een periode ergens in of rondom Arnhem anti-kraak gaan wonen. Exacte periode in overleg, in ieder geval rondom november 2018 en ik zit nu te denken aan zo'n 6 weken. In dit huis gaan we met elkaar eten, lezen, discussiëren, filosoferen, kunst maken. Misschien stellen we het huis af en toe open en organiseren we een existentiële rave, een moderne salon of een feministisch debat. Uiteindelijk leidt dit tot iets wat we kunnen delen met publiek. Een voorstelling? Een expositie? Ik heb al een aantal ideeën maar wil dat ons leven samen, die paar weken, een essentieel onderdeel is van de uiteindelijke presentatie.



Je krijgt voldoende tijd om ook aan je eigen werk of andere (school)opdrachten te werken. Helemaal leuk als we elkaar daarin kunnen beïnvloeden/ verder helpen.



Lijkt dit je wat? Of zou je graag mee willen doen maar weet je nog niet zeker of je kan? Reageer dan vóór maandag 4 juni op dit mailtje met je voornaam + achternaam, welke opleiding je doet en ik welk jaar je zit en je telefoonnummer, dan neem ik contact met je op! Voor vragen kan je me ook mailen.

Groet Dieuwke



Elisa: Ik heb en hondje dus kan wel allen als zij met ons kan wonen.

Vera: You immediately stimulated me. “… I will live, work, read, philosophize, eat, discuss, make art in this house with the people who participate (3 or 4 in total).” Making and philosophizing from life was exactly what I needed.
During the project I thought it was fantastic that it was also possible, by putting together an intention and making space, a lot of material emerged from our lives to continue with. I am still amazed at how exciting I found this way of working and how meaningful this way of life is. By assigning meaning to the small things, capturing, making connections, collecting and building stones, without knowing where it is going. I am very excited about this!

Groep 1- De processie
4 conceptual personae: Robert, Ariadne, De Pad, De heks.
Ariadne: ga allemaal tegelijkertijd, maar voor jezelf, na hoe je lichaam erbij staat deze avond. Waar zit de spanning, waar zit de ontspanning? Heb je ergens spierpijn, zit je nek vast, heb je het warm of koud? Probeer dit voor jezelf te registreren, dus pas niets aan, heb geen oordeel, maar neem het alleen even waar.
Vervolgens, vanuit deze aandacht voor je binnen kan je naar buiten gaan. Je hoeft nu alleen maar even te staan en te kijken. Adem rustig door. Kijk of je alles om je heen in je op kan nemen: de patronen in de vloer, de krassen op de muur, alle details. Probeer een open blik te hebben voor alles wat aanwezig is in de ruimte waar jij nu ook in aanwezig bent. Kijk rustig rond.
De Heks: Loop nu vanuit deze stilte, zonder te praten, langzaam achter elkaar een rondje door Het Huis. Probeer de aandacht voor details, de open blik, te behouden. Eindig in de keuken.
De Pad: Op het aanrecht staat een bakje meelwormen en een pan.
De Heks: Alles wat bestaat wordt zonder reden geboren, rekt zijn bestaan uit zwakheid en sterft bij toeval. Bak de meelwormen.

De Heks: Serveer de meelwormen in een bak, bord of glas naar keuze.
Robert: Iemand van jullie, of één van de anderen die in Het Huis zijn, gaat straks door het raam in de woonkamer de boot inklimmen. Loop door Het Huis met de bak, het bord of het glas met meelwormen-
De Heks: Bied die aan andere mensen in Het Huis aan.
Robert: en vraag aan elkaar en aan de mensen die je tegenkomt, wie degene wil zijn die in de boot gaat klimmen.
Ariadne: Ga naar de woonkamer met degene die in de boot gaat klimmen. Zoek het raam dat toegang geeft tot de ladder om in de boot te klimmen, en laat de gekozen persoon door het raam. Kijk uit voor Williams geluidsinstallatie. De gekozen persoon roeit vanuit de woonkamer gezien naar rechts, en gaat de bocht om.
De Heks: Terwijl deze persoon klimt en daarna roeit, maakt de rest van deze groep thee. Pak bekers of glazen, voor jullie aantal +1. Loop naar buiten, door het tuinhek en dan links, blijf lopen tot je bij het water bent. Zie kaartje op de laatste bladzijde.
De Pad: Terwijl je loopt, denk na over de term 'binnenstebuiten lichaam'.

Ariadne: Jullie ontmoeten elkaar bij de de heksenkring. Drink samen thee op de heksenkring. Kijk naar het water. Ga voor jezelf na of je aan het drijven bent of dat je vaste grond onder de voeten hebt.
De Pad: Til dan de boot uit het water en draag die samen, in stilte, langzaam terug naar Het Huis. Laat de boot achter op de oprit en bel aan.
De Heks: ieders theekop is een relikwie. Loop weer in stilte achter elkaar door Het Huis, en plaats de relikwieën in Het Huis.
Ariadne: Steeds als er een relikwie wordt geplaatst, houden jullie even stil bij die plek, en lopen dan verder.
De Heks: Als je jouw relikwie achterlaat, laat je ook iets van jezelf erin achter.
Robert: Eindig jullie tocht op de bovenste verdieping, vanaf de trap gezien de rechterkamer.
De Pad: Dit is de maag.
De Heks: De maag van mensen heeft de vorm van een gekromde zak. De delen van de maag gaan zonder bijzondere grenzen in elkaar over.
Robert: Je lijkt zo'n lief meisje, maar ondertussen...
Ariadne: Laten we binnentreden.


Groep 2- Het tweetal
2 conceptual personae: Vagina dentada en Elektra
Vagina dentada: zoek een rustige plek in Het Huis. Ga tegenover elkaar staan. Één van jullie zet een timer voor 5 minuten. Gedurende deze 5 minuten blijven jullie tegenover elkaar staan en kijken jullie elkaar in de ogen aan.
Elektra: Loop door Het Huis. Je mag met z'n tweeën door Het Huis gaan, mag ook gedeeltes los van elkaar, zolang je op dezelfde verdieping blijft. Als je los van elkaar beweegt, zorg er dan wel voor dat je ten alle tijden weet waar de ander is, ook als je met je rug naar diegene toe staat. Als je niet meer weet waar de ander is, zoek elkaar op.
Vagina dentada: Alles is willekeurig. Alles is nutteloos. Ik wil niets zijn. Ik wil op de bodem van een sloot liggen en oplossen in het water.
Elektra: Besluit samen wanneer jullie naar de bovenste verdieping gaan, naar de kamer vanaf de trap gezien rechts. Ga deze kamer binnen, dit is de maag. Neem plaats bij de fotoalbums en het filmpje. Bekijk het filmpje. Zet daarna de laptop uit.
Vagina dentada: Wandel samen naar de keuken en voer een gesprek over wat je zojuist hebt bekeken en over jullie gedachten rondom een vaststaande of veranderlijke identiteit. Open de koelkast en neem de pot met 'Elisa' erop mee terug naar de maag. Terwijl jullie teruglopen naar deze kamer, denken jullie na over het begrip 'binnenstebuiten lichaam'.
Elektra: De puurste vorm van leven is vergeten dat je bestaat.
Vagina dentada: De dingen leken wel gedachten die halverwege waren blijven steken, die zichzelf vergaten en die vergaten wat ze hadden willen uitdrukken. Met moeite hielden ze zich in evenwicht, beladen met een vreemde betekenis die ze zelf ontging.
Elektra: Aan het raam hangt een touw. Open het raam. Bind het touw aan het touwtje van de pot met 'Elisa'. Steek de kaarsjes onder het raam aan en laat, in stilte, de pot in de slotgracht zakken. Dompel de pot drie keer onder in het water en takel de pot dan weer op. Droog de buitenkant van de pot af en plaats de pot op de sokkel in de maag. Kijk nog even in het vuur en blaas dan de kaarsjes uit.
Vagina dentada: Als de kaarsjes uit zijn, gaan jullie los van elkaar door het huis. Laat je hierbij leiden door je lichaam. Je kan alleen blijven, je kan je aansluiten bij een andere groep. Je hoeft je niet te verantwoorden.



Groep 3- De roedel
4 conceptual personae: Coyote, Fikkie, Bobbie, Wolf.
Wolf: Ga op een plek waar voldoende ruimte is, met elkaar in een kring staan. Maak met iedereen oogcontact, en probeer met z'n allen tegelijkertijd in de lucht te springen, zonder dat iemand een teken geeft of de leiding pakt, doe het samen. Als je springt en je bent boven in de lucht, maak dan kort kabaal: een uitroep, armen en benen die flink bewegen. Na de sprong blijven jullie nog even in de kring en kijken elkaar aan.
Coyote: Kies met de roedel een plek in Het Huis. Ga individueel in hoog tempo door Het Huis, en keer terug op de afgesproken plek met een voorwerp dat je meegenomen hebt uit Het Huis. Je hebt 1 minuut.
Fikkie: Degene die als eerste terug is, is de Alfa. De Alfa is gespreksleider.
Bobbie: Als iedereen terug is, gaan jullie in een kring zitten of staan. Iedereen vertelt een fictief verhaal over het meegenomen voorwerp. Vertel het eerste dat in je opkomt, probeer er niet teveel over na te denken, laat het gebeuren.
Fikkie: Er wordt één verhaal gekozen, het verhaal waar jullie het meest een link in zien met levenskunst. Kies gezamenlijk, op intuïtie, geen urenlange discussie. De Alfa hakt hierin de knoop door. Het gekozen verhaal is nu eigendom van de groep. Dit betekent dat de persoon die het verhaal in eerste instantie had bedacht, nu niet meer kan zeggen: zo gaat het verhaal niet!
Wolf: Iemand begint straks met een zin, geïnspireerd op het gekozen verhaal. Degene rechts daarvan noemt de volgende zin, dan die daar rechts van, enz, enz.
Coyote: Je vult altijd aan op wat er gezegd is, geen maar, geen tegenwerpingen. Dit is een afspraak binnen de roedel. Als je ermee instemt, knik je nu. De Alfa bewaakt deze afspraak.
Bobbie: Zo vertellen jullie samen een verhaal. Dit kan maximaal 7 minuten duren. Zet een timer. De Alfa mag het verhaal eerder stoppen zonder zich te hoeven verantwoorden.
Fikkie: Begin.

Wolf: Na het verhaal, wordt er een nieuwe verzamelplek afgesproken. Iedereen gaat weer individueel door Het Huis in hoog tempo en keert met een nieuw voorwerp terug op de afgesproken plek. Je hebt een halve minuut.
Bobbie: Iedereen is weer teruggekeerd met een voorwerp. De voorwerpen worden in het midden van de roedel gelegd. Er volgt een korte dialoog tussen Coyote en Fikkie.
Coyote: In iedere geprivilegieerde situatie moet je bepaalde handelingen verrichten, bepaalde woorden zeggen, moet je je op een bepaalde manier gedragen- en een andere manier van doen of andere woorden zijn uit den boze. Is dat het?
Fikkie: Zo zou je het kunnen zeggen...
Coyote: De situatie is het materiaal waarmee je iets moet doen, daar komt het op neer.
Fikkie: Precies. Eerst moet je in iets unieks verzeild zijn geraakt en voelen dat je daar een bepaalde ordening in hebt aangebracht. Als aan al die voorwaarden is voldaan, had je een volmaakt ogenblik gekregen.
Coyote: Eigenlijk is het dus een soort kunstwerk.
Fikkie: Dat heb je al eens gezegd. Maar nee, het was... een plicht... Je moest de geprivilegieerde situatie omzetten in volmaakte ogenblikken. Dat was een morele verplichting. Ja, lach maar gerust, een morele verplichting.
Bobbie: Er wordt een nieuwe verzamelplek afgesproken. Iedereen gaat weer individueel door Het Huis in hoog tempo en keert met een nieuw voorwerp terug op de afgesproken plek. Je hebt 20 seconden.
Fikkie: Hoe kunnen we ingrepen doen zonder invasief te zijn?
Bobbie: Wissel van voorwerp met iemand. Leg dit voorwerp op een onverwachte plek in Het Huis. Verzamel daarna met de hele roedel in de badkamer.
Coyote: Coyotes laten hun geur achter om hun territorium af te bakenen.
Fikkie: De voorwerpen, teksten, tekeningen en andere dingen in dit huis zijn hier ook achtergelaten: niet om af te bakenen, maar om te openen.
Bobbie: De voorwerpen, teksten, tekeningen en andere dingen zijn hier achtergelaten om te openen. Om te communiceren. Om iets van het binnenste van de organismes die hier leven, uit te dragen en zichtbaar te maken.
Wolf: Het is poep. Poep die laat zien welke processen zich van binnen afspelen.
Coyote: De voorwerpen, teksten, tekeningen en andere dingen zijn poep: een verwerking van dat wat de organismes tot zich hebben genomen en hoe hun lichaam daarmee om is gegaan.
Fikkie: Zoek de schaal met het groene mengsel.
Wolf: Doop allemaal een poot in het mengsel en maak een afdruk in de badkamer. We laten onze sporen achter.
Coyote: Niet om een territorium af te bakenen, maar om te openen en te herinneren.
Bobbie: Wij waren hier.

Coyote: Begeef je als roedel naar de bovenste verdieping, vanaf de trap gezien de rechterkamer. Dit is de maag.
Bobbie: Werp jezelf naar binnen.
Wolf: Wolven werpen niet. Wolven zijn al één met de omgeving. Wij stappen naar binnen.
Groep 4- De Klont
6 conceptual personae: Apollo, De Murmuro, De Estheet, William, De Patrona, De Spin.
Apollo: Bacteriën komen op zeer veel plaatsen voor, maar 90% huist diep onder de grond, voornamelijk onder zee. Ook is bekend dat sommige bacteriën die normaal op planten leven, tijdelijk kunnen overleven in een extreme omgeving als donderwolken.
De Murmuro: Stemmen van mensen. Het zoemen van de koelkast. Het gepiep van de vloer. Klotsende golven. Een auto komt voorbij.
De Patrona: Zoek in Het Huis de volgende voorwerpen op: twee gevulde glazen flacons; bijbehorend drinkglas; een donkerblauw kleed met de afbeelding van twee in planten verstrengelde figuren; kaarsen.
De Spin: Ga naar het hart van Het Huis.
Apollo: Leg het kleed op de grond.
De Estheet: Zet de flacons en het drinkglas in het midden.
De Patrona: Steek de kaarsen aan. Neem plaats op het kleed. Pak iets van jezelf, een papiertje in je broekzak, een haar, een wimper, en werp dit in de kaarsenvlam. Doe dit één voor één en in stilte. Degene die nu leest, kiest een flacon en schenkt het drinkglas vol.
De Murmuro: Het gepiep van de vloer. Stromend water. Druppend water. Klotsend water. Een auto komt voorbij.
Apollo: Bacteriën planten zich voort door binaire deling. De bacterie deelt zich in twee cellen zodanig dat de celinhoud van elke nieuwe cel of dochtercel dezelfde is als de moedercel. Er zijn bacteriesoorten die zich onder gunstige omstandigheden elke 20 minuten kunnen delen.
De Patrona: Pak het drinkglas op. Neem een slok. Geef het glas door.
De Estheet: Wat zijn de grenzen van mijn lichaam? Kunnen die grenzen vloeibaar zijn? Kan ik de ander in mij opnemen, voorbij de grenzen van mijn lichaam? (ze drinken in stilte).
William: Laat alle voorwerpen liggen waar ze nu liggen. Het is misschien niet erg opgeruimd, maar er zit wel een bepaalde ordening in.
De Spin: Zoek gezamenlijk een plek in Het Huis en ga op een kluitje staan, zo dicht bij elkaar als fysiek mogelijk is. Jullie blijven in deze klont totdat gezegd wordt dat de klont verlaten mag worden.
Apollo: Maak geen overbodige bewegingen, dus niet aan je haar of je kleding of je gezicht zitten.
De Murmuro: schuifelende voeten. Het zoemen van de koelkast. Een man neuriet. Vuur knettert in de kachel. Een auto komt voorbij.
De Patrona: als mijn tekst klaar is, gaan jullie beginnen met lopen als één organisme. Het moment om te beginnen wordt niet aangegeven, niemand neemt de leiding, jullie bepalen het gezamenlijk, in stilte. Beweeg je als één organisme door de ruimte, in stilte.

De Spin: Als dit goed gaat, kan je als klont ook een trap op of af bewegen. Hou de groep bij elkaar als je de trap op of af gaat.
William: Hou ten alle tijden fysiek contact met elkaar.
De Estheet: Één iemand verlaat de klont en gaat in Het Huis op zoek naar iets dat voor diegene gaat over de Kunst in Levenskunst. (diegene verlaat de klont)
De Spin: De rest van de klont blijft bij elkaar. Voel na wat het doet nu één organisme zich uit de klont heeft teruggetrokken.
William: Vanuit dit navoelen, ga je zacht geluid maken. Met je voeten schuifelen, met je handen kloppen, zachtjes murmelen, ritmisch ademen, neuriën. Laat dit geluid aanzwellen tot de persoon is teruggekeerd.
De Spin: Zodra degene die is weggegaan terugkeert, wordt deze persoon opgenomen in de klont en mag het geluid stoppen.
Apollo: Deel van het geheel. Een radartje in een grote machine.
De Estheet: Een machine van verlangens.
De Murmuro: Schuifelende voeten. Een man neuriet. Vuur knettert in de kachel, water klotst in de slotgracht. Radartjes klikken in elkaar.
De Estheet: De persoon die is teruggekeerd leidt als onderdeel van de klont de weg naar wat deze persoon heeft uitgekozen. Aangekomen bij dit 'iets' vertelt de persoon die is teruggekeerd over deze keuze.
De Spin: De anderen noemen hun associaties bij dit 'iets'. Waar doet het je aan denken? Kan je het linken aan iets in je eigen huis of je eigen leven?
De Patrona: Associeer door op elkaars associaties. De associaties mogen een eigen leven gaan leiden en je wegvoeren van het oorspronkelijke 'iets'. Als de associatiestroom stokt, herschikken jullie gezamenlijk het 'iets'.
Apollo: Nadat jullie het 'iets' hebben herschikt, gaan jullie als klont naar de hal beneden, bij de voordeur.
De Estheet: Loop als één organisme en in strakke lijnen, zonder te schuifelen, de deur door naar buiten. Ga het tuinhek door en ga naar links. Het derde huis aan de linkerkant is nummer 270. Loop de tuin in en warm je bij de buitenkachel.
De Patrona: Als mijn tekst klaar is, voelen jullie gezamenlijk aan wanneer jullie, tegelijkertijd, uit de klont stappen. Niemand neemt de leiding, jullie bepalen het gezamenlijk, in stilte.
Apollo: Voel voor jezelf na wat het doet dat jullie van één organisme naar losse, afgesneden organismes zijn gegaan, nu iedereen zich uit iedereen heeft teruggetrokken.
De Patrona: Één voor één keren jullie terug naar Het Huis. Terwijl je alleen terugkeert, denk je na over het begrip 'binnenstebuiten lichaam'. Wacht bij de voordeur op de rest. Word weer een klont. Bel aan bij Het Huis.
William: Begeef je als klont naar de bovenste verdieping. Ga vanaf de trap gezien de linkerkamer binnen. Als je op de weg daarheen losse, ronddwalende mensen tegenkomt die geen onderdeel van een groep lijken te zijn, neem je ze op in de klont.
Apollo: Bacteriën kunnen verschillende eisen stellen aan de omgeving om er te kunnen groeien. Voldoet de omgeving hier niet aan dan zullen bepaalde bacteriën zich niet vestigen of niet groeien. Omgekeerd kunnen gunstige omgevingsfactoren de groei en vermenigvuldiging weer stimuleren.
De Spin: Ga de kamer binnen. Lokaliseer de kombuchavliezen.
William: Maak fysiek contact met de kombuchavliezen.
De Estheet: Vanmiddag zat ik dus in het park. De wortel van de kastanjeboom groef zich in de aarde, net onder de bank waarop ik zat. Ik wist niet meer dat het een wortel was. De woorden waren verdwenen en, mét hen, de betekenis van de dingen, de manier waarop je de dingen kunt gebruiken, de onbeholpen merktekens die de mensen op de buitenkant ervan hebben aangebracht.
De Patrona: Steek de gang over. De andere kamer op deze verdieping is de maag. Treed binnen.













Groep 5- De sekte
6 Conceptual personae: De Leider, Lover1, Lover2, Lover3, Lover4, Lover5
De Leider: Degene die nu leest, zoekt een ruimte in Het Huis die afgesloten kan worden.
Lover1: De rest volgt.
Lover3: De Leider laat iedereen in de ruimte, gaat zelf als laatste binnen en sluit de deur.
Lover5: De Leider vraagt iemand om zitplaatsen te creëren. De Leider vraagt dit niet met woorden, maar door de handen vast te pakken van de persoon die de zitplaatsen moet creëren.
De Leider: Als iedereen zit, sluit iedereen de ogen en luistert naar mijn stem: we gaan met elkaar een aantal keer diep adem halen, in één ritme. Begin. (ze ademen gezamenlijk). Hou de ogen gesloten. Stel je voor dat je bewustzijn een grote hoeveelheid water is, zoals een rivier, een slotgracht of een meer. Het water is in beweging, maar op een kalme en voortgaande manier. Probeer alleen aan dit beeld van water te denken. Als je je betrapt op een gedachte die daar niets mee te maken heeft, stel je je voor dat die door het water wordt meegenomen, en wegdrijft. We doen dit een tijdje in stilte.

De Leider: Hou de ogen gesloten. We denken na over de vraag: in welke facetten van je leven zou je levenskunst toe kunnen passen, en hoe? We gaan hierover in gesprek met de ogen dicht en in de volgende vorm: iemand begint zo met iets te zeggen over dit onderwerp. Hoe lang deze persoon aan het woord is, zo lang blijven we met elkaar stil nadat deze persoon is uitgesproken. Bijvoorbeeld: iemand vertelt iets en is ongeveer 2 minuten aan het woord, dan zijn we met z'n allen eerst 2 minuten stil. We zetten geen timer maar doen dit op gevoel. We gaan beginnen. Nog een keer de vraag: in welke facetten van je leven zou je levenskunst toe kunnen passen, en hoe? (er volgt een gesprek)

De Leider: Iedereen mag de ogen openen.
Lover2: Iedereen omhelst, één voor één, De Leider.
Lover4: Als je De Leider omhelst hebt, zoek je een plek in de ruimte.
Lover5: We gaan proberen om op te gaan in deze ruimte.
Lover1: Je mag je verstoppen, je mag bewegen, je mag je bedekken.
Lover3: We gaan proberen voor altijd in deze ruimte te blijven.
De Leider: (terwijl de lovers doorgaan) Al heel lang maakt niemand zich meer druk over de manier waarop ik mijn tijd doorbreng. Als je alleen leeft weet je niet eens meer wat 'vertellen' is: het aannemelijke valt weg, tegelijk met je vrienden. Ook de dingen die om je heen gebeuren laat je langs je afglijden. Je ziet plotseling mensen opdoemen die iets zeggen en weer weggaan, je valt midden in verhalen zonder kop of staart: als getuige zou je volkomen onbruikbaar zijn. Maar daar staat tegenover dat je een scherp oog krijgt voor het onwaarschijnlijke.
Lover2: Het water, dat mijn bewustzijn is, stroomt voorbij deze deur.
De Leider: De stroom stopt bij deze deur.
Lover1: Alle rivieren stromen naar zee.
Lover3: Wij willen niet afgesneden zijn. Wij willen een druppel onder de druppels zijn. Wij willen de zee aanvullen. Wij willen de zee zijn.
Lover4: Wij willen de zee zijn.
Lover1: Alle rivieren stromen naar zee. Wij willen stromen. Wij willen vloeibaar zijn, veranderlijk, altijd in ontwikkeling, altijd door, altijd levend.
Lover2: Een Leider is een te vaststaand concept. Een Leider stopt de stroom bij de deur die hij gesloten heeft.
Lover3: Een druppel onder de druppels. Alle deuren open! Alle poriën open!
Lover1: Alle deuren open! Alle poriën open!
De Leider: Ik geef me over aan de stroom. Ik steek mijn handen uit naar de anderen. Zij raken mijn handen aan. Ik trek mijn handen terug en was mijn gezicht met de afdrukken van hun handen. Ik open de deur. Ik geef me over aan de stroom: een druppel onder de druppels.
Lover5: We verspreiden ons. Als mijn tekst klaar is, loopt ieder voor zich door Het Huis. We laten ons leiden door ons lichaam. We kunnen alleen blijven, we kunnen ons aansluiten bij een andere groep. We hoeven ons niet te verantwoorden.
Groep 6- De leesclub
6 Conceptual personae: Lara, De Hipster, De Ondermens, Tattoo-Artist, De Hedonist, De Meelworm
Lara: Goed dat jullie er allemaal zijn vandaag.
De Hipster: (slaat het Deleuze Compendium open en leest zelfverzekerd voor waar het oog op valt).
De Hedonist: ''De juiste snob is een dandy''.
Lara: Dit huis is het lichaam van de mensen die hier wonen. We gaan analyseren wat er in dit lichaam inscribed staat.
De Hedonist: Lichamen vertellen je alles wat je moet weten. Bodies never lie.
Tattoo- Artist: Ik ging laatst uit en toen zag ik een meisje dansen. Ze hield haar armen in de lucht en haar okselhaar was zichtbaar. Ik zag een jongen aan de andere kant van de dansvloer, hij zag ook haar okselhaar en moest ervan kokhalzen. Dit was een hele eerlijke lichamelijke reactie, hij vond dat echt heel smerig. Het kan zijn dat hij persoonlijk niet zo'n probleem heeft met okselhaar of vindt dat mensen kunnen doen wat ze willen met hun okselhaar, maar dit is zo'n voorbeeld van hoe cultuur in je lichaam geschreven is.
Lara: Oké, volgens mij hebben we een onderwerp gevonden! Laten we hierover in discussie gaan. Wel interessant, dat idee van het lichaam...
De Meelworm: We zijn ons lichaam. Ons lichaam verandert, vervelt, verpopt, transformeert, en wij transformeren mee. We zijn ons lichaam.
De Ondermens: Ik transformeer niet. Ik weiger.
De Hipster: (slaat het Deleuze Compendium open en leest zelfverzekerd voor waar het oog op valt. De persoon die nu leest, legt het citaat uit).
De Hedonist: We werpen ons in Het Huis. Existeren is jezelf in de wereld werpen.
Tattoo-Artist: We bestuderen de huid van Het Huis. We strijken de rimpels glad, we voelen het vel, het canvas. Eerst moeten we ons reinigen. Steek allemaal je handen uit. (Tattoo-Artist pakt desinfectiemiddel dat deze groep heeft meegekregen en sprayt het op de handen van de groep, de eigen handen als laatst).
Lara: Ik heb pen en papier voor iedereen.(Ze deelt pen en papier uit). Iedereen gaat door het huis en leest de teksten op de muren. Teksten die je aanspreken, schrijf je op, je kan ook al je eigen mening, visie, citaten van academici waar het je aan doet denken, erbij schrijven. Laten we als thema het lichaam nemen-
De Hedonist: Maar voel je vrij om alles wat je aantrekt, alles wat je verleidt, op te schrijven.
De Meelworm: Met deze nieuwe, beschreven vellen ontmoeten we elkaar op een plek in het huis die we samen afspreken. We kunnen ook thee of iets anders te drinken meenemen naar deze plek.
De Hipster: En als er boeken zijn die je aanspreken, neem ze mee naar de afgesproken plek. (iedereen gaat door het huis lopen).
Lara: (als iedereen op de afgesproken plek is) We lezen allemaal voor wat we hebben geschreven, en kunnen daarna op elkaar reageren en elkaar vragen stellen. Hierbij brengen we allemaal ons eigen puzzelstukje in. Dat betekent dat we niet met elkaar in discussie gaan, maar elkaar aanvullen. Ook als je denkt dat iemand iets zegt waar je niets mee kan, ga je er niet tegen in, maar probeer je erop door te bouwen. Dit betekent ook dat iedereen iets inbrengt, want als één iemand een puzzelstukje niet in kan brengen, is de puzzel incompleet. (ze lezen voor en gaan in gesprek).
De Meelworm: Om te transformeren moet je eerst verpoppen, in rust en stilstand. We pakken pen en papier en zetten een timer op 10 minuten. Gedurende deze 10 minuten schrijf je aan één stuk door, zonder je pen van het papier te halen, over iets wat je in het gesprek hebt gehoord en wat je aantrok. Begin.
Tattoo-Artist: Stretch je vingers even tegen de kramp. Voeg dan je zojuist geschreven tekst toe aan het vel van Het Huis. Kies een plek die voor jou logisch is, je hoeft het niet te verantwoorden. Kom weer samen op de plek waar jullie hebben gelezen, gepraat en geschreven.
De Meelworm: Door de vellen in het huis te plaatsen, laten we sporen achter in de huid van Het Huis. Door te schrijven, laten we sporen achter op de vellen en in ons eigen lichaam.
Lara: Dat doet me denken aan iets dat ik laatst las, het ging ongeveer zo: By reading this text you are incorporating it into your fleshy repertoire. During a focused semiotic transmission, more than thoughts change hands. Our basic physiology is altered as you read. Protein production is over- and underegulated by intellectually reactive metabolites. Pride of knowledge, gullible acceptance, the deviant chuckle, these are not thoughts without physicality. There may be an avenue of interplay between communication and inheritance. If so, then this page is a transgenic vector, contagious, infective. Ideas received translate into proteins that have waiting receptors for novel gene expressions. Your children will have more or less bushy eyebrows if you continue reading. You may become too detached to breed! This is intergenerational selection, grammatological eugenics. You are now a transmemic genetically modified organism!
De Hipster: Hoe kunnen we onze gedachten en dat wat we maken léven in plaats van er alleen maar over praten? How to be a body without organs?
Lara: Nee, dat is wat anders.
De Meelworm: Zoek de potjes in de keuken op, pak één potje per persoon. Volg het bijbehorende recept.
Lara: Neem je potje mee naar de bovenste verdieping, ga de kamer vanaf de trap gezien rechts in, dit is de maag. Vind in de maag een nieuwe eigenaar voor je potje en vertrouw deze persoon je potje toe met de woorden: ''Om mee naar huis te nemen''.

nee, ze wou niet naar het zolder, die geur

ze weigerde

outsiders in the house
we are from outside
others
and we inhabit the space
now you come inside with us
you are inside

don't forget to delete

2018 Week 1. Thuis liggen er meer spullen, overal. William haalt ze wel steeds weg, verschuift ze, langzam, terug naar hun plek.



2020 Week 13. Ik zit weer in een huis die niet van mij is. Naar binnen gegaan en gebleven, alleen hier was niemand thuis. Er liggen veel spullen, overal, ze bewegen niet, verschuiven niet, ze hebben geen plek

2021 Week 4. Er was geen huis. Misschien mag ik blijven. Alles beweegt, verschuift, ze hebben geen plek, ze zoeken geen plek

word ik persoonlijk steeds enthousiaster over een organisatie of gemeenschap die anders functioneert: een producerende organisatie, een collectief, zonder al het papierwerk, een kleine groep die werkelijk open is naar alles en iedereen en fundamenteel ‘divers’ is doordat ook andere mensen (en dieren? andere levende wezens?) tijdelijk integraal en volledig gelijkwaardig onderdeel worden van het collectief. Een nomadisch collectief, dat evenementen, gebeurtenissen, gesprekken, (kunst)manifestaties organiseert, soms bij iemand thuis, soms in de openbare ruimte, soms in een instituut (en dan de structuren van dat instituut aantasten, ombuigen, inzetten in plaats van je ernaar voegen), soms in the middle of nowhere waar niemand het ziet. Maar het gebeurt wel.

Een collectief dat in overlegmomenten geen hiërarchisch onderscheid maakt tussen anekdotes uit ieders persoonlijke leven, visies en losse gedachten, organisatorische regeldingen, inzichten en vragen, leven en kunst.

Waar leven en kunst samenkomen vind ik het interessantste gebied. Werk dat voortkomt uit het leven en ook te beleven is op een levende manier. Of eigenlijk niet te beleven, dat insinueert voor mijn gevoel dat je de bezoeker bent van een vast uitgezet ding. Ik zou willen zeggen; het samen leven van het werk?
Ik weet niet of ik zou willen werken binnen een instituut met het streven de bestaande structuren aan te tasten. Als anderen dit doen heb ik hier heel veel respect voor (net als voor docenten) maar ik denk dat ik me meer aangetrokken voel tot een nieuwe ruimte, eentje die nog niet zo gekleurd en vol betekenissen zit. Ik moet nu wel denken aan het feest waar we nu mee bezig zijn, waar we het hadden over gebruik maken van de structuren die daarbinnen al aanwezig zijn. Dit is echter wel veel kleinschaliger dan een instituut. Ik voel me aangetrokken tot de ruimte die kunst zou kunnen innemen in het leven.

Hmm ik kan me wel iets bij dat verlangen voorstellen. Een lege ruimte. Denk je dat zo’n ruimte bestaat? Of is het meer een abstracte plek die je in gedachten hebt als je dit schrijft? Kan je omschrijven hoe het eruit zou zien, zou ruiken, voelen, als het (nog) niet gekleurd is?
Reactie: Een nieuwe ruimte, niet een lege ruimte. Ik geloof niet dat een lege ruimte bestaat, maar een nieuwe wel. Ik denk dat ik bedoel dat je iets doet op een plek wat zo anders is, dat het logisch is dat je de structuren moet veranderen. Als een levenskunstcollectief samenwerkt met een begravenisondernemer moet er wel wat heel nieuws uitkomen. Met een kunstinstituut is dat meer de vraag.
Ik zou op zoek willen naar hoe die twee dingen kunnen samengaan. Dus zowel op zoek gaan naar een nieuwe ruimte, onbekend gebied, waar alles nieuw is en alles kan, een plek zonder betekenis, misschien ook wel zonder geschiedenis dan. En tegelijkertijd werken binnen ‘het systeem’, en daarbinnen de ruimte opzoeken en de bewegingsvrijheid. En die ruimte uitdagen, bevragen, oprekken.

We schreven tijdens onze tijd in Het Huis een document getiteld: WE WILLEN POST ZIJN NIET ANTI. Ik denk dat ik persoonlijk beide wil zijn. Afzetten tegen het systeem is erg anti, maar kan denk ik meer bereiken als je ook een wereld of een ruimte kan verbeelden/inbeelden die post is, voorbij hokjes en categorieën.

Als we het hebben over leven en kunst, vind ik jouw manier van samenleven met de kombucha, waarbij je de kombucha inademt en de kombucha ook jouw uitademing/huidcellen/haren/enz in zich opneemt, heel krachtig. Heeft leven en kunst voor jou altijd te maken met contaminatie?

Vera, ik hoor/lees nu wat je schrijft over een lege ruimte. Het doet mij gelijk denken aan hoe we in Apeldoorn als snel gesprekken voerde over vrijheid, en dat zie ik nu weer terugkomen. Het op zoek gaan naar een ruimte waar j compleet vrij kan zijn en wat dat zou betekenen, of dat überhaupt kan. Op dit moment, nu we al bijna een half ons verblijf in het kasteel, het huis, afgerond hebben, zou ik zeggen dat het niet kan, maar dat ik het ook niet zou willen. Want kunnen we eigenlijk wel de die structuren en systemen achter ons laten? Als wij samen die lege ruimte in zouden lopen dan brengen wij alles wat we leven, ervaren en zijn, naar binnen. Dan kan die niet meer leeg zijn. In de context waarin wij leven, onze maatschappij en cultuur is gebaseerd op dat de (cys) heterosexueele, blanke man de basis is, neutraal is. Een lege ruimte, of het streven naar die lege ruimte. Zijn we dan niet hetzelfde aan het doen? Dit is hoe ik “we willen post zijn, niet anti” interpreteer. Dit betekent niet dat er nergens tegen af te zetten is, maar dat het leegmaken leegte maakt, niks maakt, als we ons afzetten tegen wat er nu is dan maken we meer, dan zijn we post, dan veranderen we.

Voor mij is post verder gaan, opbouwend en niet neerhalend, nieuwe systemen toevoegend, contaminerend, dingen bij elkaar brengen die elkaar beinvloeden waaruit iets nieuws komt. Ik wil niet anti zijn.